Om de hoek van ons nieuwe huis verkopen ze roti. Wat is die allejezus lekker. Mals, kruidig en een week daarna nog onvergetelijk. Een voordeel van de stad. Vlakbij die toko staan allerhande tempels. Naast de moskee staat een gebouw met gouden dieren. Ik weet niet of het een Chinees restaurant is of een gebedshuis. … Meer lezen over 235. Tempel

Om je huis te verkopen moet je kunnen schoonmaken. Terwijl ik bezig ben, is Til aan het regelen. Zij doet de aankoopzaken voor een nieuw huis: hypotheek uitzoeken, overeenkomsten lezen, papieren op orde brengen. Zo ziet onze week er dus uit. Als we thuis zijn dan, ons huis wordt veelvuldig aanschouwd. En ondertussen rijden wij … Meer lezen over 234. Huishouden

Daar staan we dan op funda, met huis en kat. Zwart-wit foto's heb ik nog geopperd; wat rustiger voor het oog. Dat is er niet van gekomen, toch stromen de bezoek-aanvragen binnen. Hoewel ik een leven met camper zo'n beetje het allerideaalst vind, zal er wel een huis komen. Maar belangrijker is een fijne plek … Meer lezen over 233. Alles rolt

De buitenkant van de ramen boven, wuivende onkruidvelden, achterstallig schilderwerk, wachtend stortgoed: allemaal gefixed en afterwards gefotografeerd, met een zonnetje erbij. Ik weet niet of het gelukt is de diertjes buiten de foto's te houden. Zij wilden er persé op. Dus we hebben een beetje gepolderd. Misschien worden ze eruit gefotoshopt: eind volgende week op … Meer lezen over 232. Puntjes op de i

We kunnen er niet meer omheen. Dat huis hebben we gewoon gekocht. Nu kunnen we wel op funda blijven kijken, misschien nog eens bieden, maar dan zitten we straks met een teveel aan woning. Duidelijkheid lucht op. De makelaar die ons huis verkopen gaat, vraagt of we soms sterk meevoelen met ons gras, omdat we … Meer lezen over 231. Tochten

Nadat de makelaar van het polderdorp ons dus gefeliciteerd had, bleef ze verder stil. Ja, ze zou de volgende dag mailen met hoe nu verder, maar dat bleek geen haast te hebben, want we ontvingen niets. Dus wij konden vrolijk verder leven, vakantie-achtig, alsof er niks serieus aan het handje was. We bleven chillen in … Meer lezen over 230. Binding

Over de volgende stap in ons leven heb ik nog nooit gedagdroomd. Toch staat die stap pardoes voor onze drempel te trappelen. Het is een beetje alsof het campertje ons niet genoeg is: we ruilen onze wóónplek ook om de haverklap in. Het zit zo: we hebben een bod uitgebracht. Op een huis, ergens in … Meer lezen over 229. Waarheen?!

Als je niet te snel kijkt kun je het op de foto al zien toch. Hoef ik er niet te veel over te vertellen. Of hieronder, check de omvang van mijn wangen: Jaja, het is me een proces. De uitkomst weet ik al, houd ik stil, ik ga natuurlijk niet meer opscheppen. Is er verder … Meer lezen over 228. Long ago

Het waren niet de fijnste uren, helemaal zelfs niet. Vorig jaar was het natuurlijk al een disaster, toen met die opgegeten hamster (zie blog 108. En toen). Maar mijn broer en schoonzus hielden toch heel lief vertrouwen in ons; eergisteren brachten ze hun katje. Zij voegde zich snel in het sociale gebeuren: Het was gezellig … Meer lezen over 227. The edge

Als ik van mezelf eindelijk weer mag, en een ijsje halen ga, is het warm. Ik zeg tegen Til: "We doen net alsof we in Portugal wonen." Daar slow-motionen ze in de zomer de avenida's over. En zo dralend heb ik het gevoel dat we toch een beetje dáár wonen, mijn wens al iets in … Meer lezen over 226. Haphap