Het was hoogtijd, voor de zee. Rap omlaag voor Ruby. We pakten thuis eerst alles in, dat maakte eigenlijk geen verschil zo met drie. Alleen dan de konijnenknuffel en een hertje extra. Na het eten ging Ruby aan de backgammon terwijl Til zich door een prentenboek worstelde, of andersom, die zonnetjes maken het niet makkelijker. … Meer lezen over 292. Mee

Nu is het alleen nog maar een dagreis geweest. Met ons drieën op de voorbank Drenthe door, speeltuinen en hersfstwandelingen af. In de camper rijden was een headbangend, muzikaal feest; in hardrock is ze helemaal thuis. En dat was nog maar de start van ons weekend. Want aan mijn broer vroeg ze vast een paarse … Meer lezen over 291. Feest

We zijn in een ander leven gerold, een dag of 10 geleden, het lijkt een half jaar. De verandering komt ook omdat we heftig aan het onstpullen zijn geslagen. De meeste voorwerpen in ons huis zijn door Ruby geclaimd: "Van mij, níet van jou!! We hebben zo'n garagebox moeten huren om het allemaal voor haar … Meer lezen over 290. 10/11

Ik kies gewoon voor Ruby, zo in de blog. Want haar echte naam hier neer zetten vind ik ook zo wat. Ruby dus, is gearriveerd. We hebben het geweten ook, en nog nu we op de bank zijn geploft. Als je aan haar vraagt hoe oud ze is, zegt ze 43, of 35 of nog … Meer lezen over 289. In de versnelling

Natuurlijk zat de week voor de plaatsing net bomvol. Geen streepje vrij. En Tille was ook nog jarig. We moesten wat af gaan zeggen. Dus we hebben Til nog een jaar 48 gehouden. Vooruit, dat vond ze voor één keer, gezien de omstandigheden, goed. Zolang haar twee feesten maar doorgingen. Zo konden we het oplossen. … Meer lezen over 288. Eerste stap

Als de werkdag op zijn eind loopt rinkelt mijn mobieltje in mijn zak. Telefoongesprekken komen in mijn leven bijna niet meer voor, maar een pleegzorgplaatsing valt niet te appen. De pleegzorg-organisatie van vier jaar geleden: ze leggen uit dat de weekendplaatsing voorlopig niet doorgaat. Het zou om één keer in de maand gaan. Maar de … Meer lezen over 287. Lachende zebra’s

Of ik nog schrijven kan, weet ik eigenlijk niet. Het werkende leven heeft me in een ferme houdgreep. Of eigenlijk is het andersom. Want als ik vrij ben verdiep ik mij in mijn werk en overweeg om up te graden naar full-time, of liever meer nog, liefst altijd. In de weekends ben ik nóg koortsig … Meer lezen over 286. Full-time

We zijn 's ochtends weggereden, de motor aan, op ontdekking Drenthe in. Zo arriveerden we onder Gieten in een ander bosgebied. Hier droegen de hoge eiken hun nesten van rupsendraadjes, en de lange grasspieten dorstige spinnetjes. Voor mij te avontuurlijk, voor Til geen enkele belemmering. Gelukkig draaien we even later toch weer ons oude plekje … Meer lezen over 285. Bekend gebied

Eigenlijk zit ik er niet op te wachten, maar Tillie staat erop. Weekenden zijn nu voor de paarden en vooral mijn tuinstoel. Bijkomen van de intensieve werkweken. Ze zijn nodig voor mijn innerlijke schoonmaak, en het huis pak ik gelijk mee. Incidenteel sta ik dan nog op om mijn verdiende geld goed uit te geven. … Meer lezen over 284. Onbekend gebied

Als ik mij naar de dokter haast, met de bus mee, heb ik door het warme weer deze keer gelukkig nog een rok in de tas, en mag ik toch de klapdeurtjes door naar binnen. En dat is niet het enige goede nieuws van de dag. De dokter schrijft een receptje voor de piep in … Meer lezen over 283. Een andere weg