Als ik opkijk in het gezicht van de kassa-juffrouw zie ik een zwarte bril, de randen bestaan uit. glitterdiamantversiering. De bril is twee keer zo breed als haar gezicht. Hierom houd ik van de stad, van deze stad. New York in Nederland. Net als de rechte wegen, haakse zijwegen en altijd wel verkeer te horen. … Meer lezen over 245. Naar de stad

Het is al weer even geleden, en net als de dagen zich afwisselen doet het kleurenpatroon van de muren dat nu dan eindelijk ook. Hier linksboven is een roestmuur te zien. Daartegenover een saaie muur. Ik dacht, lekker warm bruin. Maar het droogt heel licht op. Dus rechts is het resultaat, links de tweede laag … Meer lezen over 244. Colours

Ik ben alleen in de grote stad, Tillie is aan het werk, zij slaapt in ons oude huis. Alleen ook weer niet hoor: als ik naar de supermarkt loop, ontmoet ik fietsers en wandelaars die ik groet. Ik weet wel dat ik dat hallo zeggen en lachen niet moet doen, mensen weten niet wat ze … Meer lezen over 243. Plannen

Twee kilometer verderop zitten honderd woon- en kluswinkels, we kunnen makkelijk fietsend. Dat gaat over brede fietspaden tussen bomenrijen. Door de groenstrook zien we woningen schemeren, in alle vormen en kleuren. De winkels bevinden zich in verschillende vierkante loodsen. Alles is groot, Amerikaans. Ik heb dit nooit voorzien, maar ik ben, door dit korte fietstochtje, … Meer lezen over 242. Liefde is verrassend

Al snel heeft iedereen een favoriete plek in het nieuwe huis. Natuurlijk heb ik toch de ladder laten staan; we wonen niet in Ruinerwold. Al was Til daarboven helemaal gelukkig. De mannen hebben beneden hun eigen appartementencomplex, dat zat gewoon bij de koop in. Voor het witten van hun plafonnetje hebben ze iemand in kunnen … Meer lezen over 241. De eerste echte dag

Als we uit het werk komen, stapelen we de marktspullen uit de camper de bijkeuken in. Morgenochtend krijgen we de sleutel, bij een notaris. We pakken daarom mandjes, dierenvoeders, kattenbakken, een schemerlamp, kluskleding, schoonmaakspullen, en al die dingen juist de camper in. En staan alle vijf om zes uur op uit bed om de vroege … Meer lezen over 240. We zijn er

Epie en Janus waren wel in voor avontuur. Ze huppelden, onder algehele leiding van de 8-jarige staldochter die alles met paarden kan, rechtstreeks de trailer in. Ze hadden zo hun eigen camper, met keukentje, appeltaart en verse salade. Na het korte ritje waren hun borden nog vol en dachten ze dus niet aan uitstappen. Tot … Meer lezen over 239. 🏵🍁❤

Het gaat beginnen. Het vertrouwde leven breekt, ondanks onze stappen, gevoelsmatig toch plotseling in brokken uiteen. Onverwacht, omdat de toekomst altijd verder lijkt. Onze paarden vertrekken morgen uit hun paradijs in het bos. Weg van alle mensen en paarden die goed voor hen waren. Die ze zo goed kennen en moeten gaan missen. Net als … Meer lezen over 238. Klaar voor de start af

We trekken de natte schoenen en jassen weer aan, iets anders dan wandelen is hier namelijk niet te doen. Nog even afscheid van de dieren nemen. Ze hebben nu hun eigen caravan, kleine jongens worden groot. We zwaaien nog even gedag en tot straks naar de buurman, die heeft een iglotent: Dan gaan we. Aan … Meer lezen over 237. Weg

We hebben één contract ondertekend. Al vroeg in november krijgen we de sleutel van ons huis in de stad, naast de roti-zaak, ik heb er nu al zin in. Om het te vieren zijn we met ons vijfen de camper weer ingestapt, voor een natuur-weekend met regen, heel gelukkig. We wandelen op de Drentse heide, … Meer lezen over 236. Wij