Als ik op zondagmiddag Woezel & Snip zit te kijken, op de bank, in een hut van dekentjes met gelukkig een gaatjesmotief, zoek ik mijn mobieltje. Ik krijg een heerlijke inval, dik verdiend ook: ik ga Thais bestellen! Morgen is het immers maandag, dan ga ik gewoon misschien weer schijf van vijfen. Curry in kokos … Meer lezen over 295. Zondagmiddag

We fietsen 10 kilometer heen, voor de bio-dynamische boodschappen, ja je hebt een hobby of niet. En Ruby is boos, omdat ze bij Tillie achterop zit en niet op haar eigen fiets met ratels. Elke keer als ze mij in het vizier krijgt, trappend, raakt ze weer geïrriteerd, terwijl ik wel mijn ratels er expres … Meer lezen over 294. Vervoer

Het is bijna een jaar verder, en een feestje waard. Zo leuk is ons nieuwe huis, in de sprookjesbuurt met fijne buren overal om ons heen. Als ik de poedersuiker uit de camper haal voor op de pannenkoeken moet ik een paar minuten lopen door onze wijk. De gekleurde bladeren in samenspel met de lichtjes … Meer lezen over 293. Gedragen

Het was hoogtijd, voor de zee. Rap omlaag voor Ruby. We pakten thuis eerst alles in, dat maakte eigenlijk geen verschil zo met drie. Alleen dan de konijnenknuffel en een hertje extra. Na het eten ging Ruby aan de backgammon terwijl Til zich door een prentenboek worstelde, of andersom, die zonnetjes maken het niet makkelijker. … Meer lezen over 292. Mee

Nu is het alleen nog maar een dagreis geweest. Met ons drieën op de voorbank Drenthe door, speeltuinen en hersfstwandelingen af. In de camper rijden was een headbangend, muzikaal feest; in hardrock is ze helemaal thuis. En dat was nog maar de start van ons weekend. Want aan mijn broer vroeg ze vast een paarse … Meer lezen over 291. Feest

We zijn in een ander leven gerold, een dag of 10 geleden, het lijkt een half jaar. De verandering komt ook omdat we heftig aan het onstpullen zijn geslagen. De meeste voorwerpen in ons huis zijn door Ruby geclaimd: "Van mij, níet van jou!! We hebben zo'n garagebox moeten huren om het allemaal voor haar … Meer lezen over 290. 10/11

Ik kies gewoon voor Ruby, zo in de blog. Want haar echte naam hier neer zetten vind ik ook zo wat. Ruby dus, is gearriveerd. We hebben het geweten ook, en nog nu we op de bank zijn geploft. Als je aan haar vraagt hoe oud ze is, zegt ze 43, of 35 of nog … Meer lezen over 289. In de versnelling

Natuurlijk zat de week voor de plaatsing net bomvol. Geen streepje vrij. En Tille was ook nog jarig. We moesten wat af gaan zeggen. Dus we hebben Til nog een jaar 48 gehouden. Vooruit, dat vond ze voor één keer, gezien de omstandigheden, goed. Zolang haar twee feesten maar doorgingen. Zo konden we het oplossen. … Meer lezen over 288. Eerste stap

Als de werkdag op zijn eind loopt rinkelt mijn mobieltje in mijn zak. Telefoongesprekken komen in mijn leven bijna niet meer voor, maar een pleegzorgplaatsing valt niet te appen. De pleegzorg-organisatie van vier jaar geleden: ze leggen uit dat de weekendplaatsing voorlopig niet doorgaat. Het zou om één keer in de maand gaan. Maar de … Meer lezen over 287. Lachende zebra’s

Of ik nog schrijven kan, weet ik eigenlijk niet. Het werkende leven heeft me in een ferme houdgreep. Of eigenlijk is het andersom. Want als ik vrij ben verdiep ik mij in mijn werk en overweeg om up te graden naar full-time, of liever meer nog, liefst altijd. In de weekends ben ik nóg koortsig … Meer lezen over 286. Full-time