We zijn in een ander leven gerold, een dag of 10 geleden, het lijkt een half jaar. De verandering komt ook omdat we heftig aan het onstpullen zijn geslagen. De meeste voorwerpen in ons huis zijn door Ruby geclaimd: “Van mij, níet van jou!! We hebben zo’n garagebox moeten huren om het allemaal voor haar kwijt te kunnen. De tafels en de stoelen, verreweg de meeste borden, haar paardenstaart, kinderliedjes, heel veel eten en nog meer, hop, van haar, de opslag in. Dus we zien weer horizon. Over een paar dagen laten we daarom een extra stoel in de camper plaatsen, een reisje als uitzicht. Ons huis leger, de camper voller. Het leven trouwens ook.

Met alle kleuren die er zijn: het regelen, school zoeken, kleding kopen, oogarts, opa, bezoek aan mama, naar vrienden die speelgoed over hebben, Ruby mee naar mijn werk, kletsen, lachen, wennen. En achterlaten voor Ruby, missen, verdrietig, boos. En daarom gaan we er nog meer iets moois van maken, zo mooi als mogelijk is.

En dat het liefst wel 11 keer (ik hoop dat Tillie dit leest. En gelijk onze camperman belt, wat betreft de aanpassingen).