Nu is het alleen nog maar een dagreis geweest. Met ons drieën op de voorbank Drenthe door, speeltuinen en hersfstwandelingen af. In de camper rijden was een headbangend, muzikaal feest; in hardrock is ze helemaal thuis. En dat was nog maar de start van ons weekend.

Want aan mijn broer vroeg ze vast een paarse viool voor haar nog in de verre toekomst gelegen verjaardag, terwijl zij samen achter de piano plaatsnamen:

Nog even een duetje met haar grote nicht plus gitaar erbij. Trouwens, als Til en ik een keer rust willen zetten we haar op de bank met een gitaar op schoot, zijn we zo we een half uur met een tokkelend deuntje verder, iets wat buurman en buurman maar enkele secondes lukt.

Haar muzikale carrière wordt alleen gedwarsboomd door Til en mij: wij kunnen niet anders dan vals haar kinderliedjes meezingen die zij zuiver inzet. Maar met hardrock is dat gelukkig zo erg nog niet.