Normaal hadden we onze spullen al gepakt. Als het nieuwe eraf was en groener het gras. De zee, daar wilden we nog aan wonen bijvoorbeeld. Of in Portugal. En wie weet misschien voor altijd in de camper. Een tiny huis kon ook. Eigenlijk voelde dat al zo, ons huis, klein, nu met ons vijven. Maar … Meer lezen over 324. Gras

Een paar jaar voor mijn oude moedertje onherroepelijk dement bevonden werd (ze kon namelijk geen klok meer tekenen, en dan hang je) belandde zij ook in een MRI-scanner. Ze was gevallen met haar rollator. Bloed was er wel te zien, buiten haar hersenen, maar verder, zei de arts, dat er van dementie geen tekenen waren. … Meer lezen over 323. Results

De 454 dagen die ik op de wachtlijst doorgebracht had, waren omgevlogen. De brief van het Edese ziekenhuis, reuk- en smaakafdeling, kondigde een scala van genuanceerde proeverijen en een ambiance-geuren ervaring aan, de wachtlijst was er niet voor niets. Het dessert: een MRI-scan. Gelukkig kon je bellen met vragen. Ook wanneer je claustrofobisch van aard … Meer lezen over 322. Je weet maar nooit

Dat blog 321 er toch nog komt, komt door de derde vakantie. De eerste vakantie vond plaats op een vakantie-park met Bollo, fijn voor de structuur. De tweede vakantie biologisch dynamisch kamperen aan de Zeeuwse kust, een beetje zoals we thuis zonder zee doen. De derde vakantie afgebouwd tot niets, een meer in het bos, … Meer lezen over 321. Drie-twee-één

Natuurlijk wist ik dat opvoeden niet zo maar gaat en heb ik ook groot respect voor ouders. Maar niemand had me nog over Elsa verteld, van Anna en van Olaf. En dat Elsa zingt, dat gaat zo: "Anneway annesay, i get to me uh kee, wié o vèh, en o allaway, wannesay, etcetera. Eerst wilden … Meer lezen over 320. Wannasay

Een weekend is ook bijkomen: Langzaam lukt het dan om te zitten: Als we er dan aan toe zijn, gaan we op handen en voeten verder. We zijn al wel op weg nu, maar eigenlijk helpt een ijsbad het best: Dan is het pas rennen: Dansen: En fietsen met koeien: (foto voordat de koe achterop … Meer lezen over 319. Opladen

Met slaapliedjes die op de achtergrond tingel,-tangelen, bos en duin rondom en een zonnig weekend in het verschiet zijn we (na twee maanden) weer met de camper neergestreken. Dit is de eerste blog sinds lieve tante Agnes, van Til, er niet meer is. Maar ik doe net van wel. Zij en haar man Frans, onze … Meer lezen over 318. Rennen, vliegen, stilstaan.

We verkozen de regen thuis voor de regen op het camperdak. Onder dat dak werd het trouwens te krap, zo hele dagen. Nou we hebben het wel en nog geweten. Het huis wederom overgeleverd aan de bouwvakkers. Niet dat ze er persé zijn hoor, ze beloven het alleen. En wie weet... Ondertussen schilderen we (met … Meer lezen over 317. Daar gaan we

"Wanneer gaan we weer naar huis?" vraagt Ruby? Zou je daar wel zin in hebben? Mijn vraag wordt beantwoord met: "Heel graag!" Nou lijkt het mij ook wel wat. Het zwem-weer is geweest en thuis wachten kamers op verf en inrichting. Daarbij staan we nu op een prachtige camping waar je wel een speld kunt … Meer lezen over 316. Thuis

De camping is een sprookje. Dit bord hangt er: zo bloeit het: Er wirwarren veldjes over het terrein, onze heeft zo'n 8 plaatsen met gezinnen. Wij zijn de enige Nederlanders. Ricky, Tarquinius en Lucius zijn uitgegroeid tot de koningen van ons dorpje. Alle leeftijden knielen voor hen neer, streichen de rugjes en koppies. Ruby sluit … Meer lezen over 315. Zijn