Het 80+ sportclub je in het bos vind ik voor het eerst te langzaam; de spirit is over mij heen gekomen. Detoxen lijkt stom doch brengt zoveel moois. Mediteren, yoga, sporten, experimenteren met koken. Dit rijtje klinkt misschien niet voor ieder aanlokkelijk, ik ben er wel heel gelukkig mee.

De macrobiotische opleiding loopt op haar eindje. Alleen het examen volgt nog. Traditiegetrouw bereid ik me niet voor. Dat komt de laatste nacht wel. Met mijn yin-yang collega’s is het als altijd gezellig. We eten steeds bij het macrobiotische spirit. En die hebben gewoon chocolademousse en wijn. En taart en koffie. Het is niet zo’n strenge opleiding, in de praktijk dan. Maar ik ben ’t hier wel en ook voor het eerst. Als mijn collega’s voldaan zijn, en ik een restje zeewier tegen mijn gehemelte blijf voelen, gaan we nog even ecologisch shoppen. Heaven. Ik neem een gordijn met korting voor de camper:

De keukenkastjes in de camper zijn op orde. Nepkoffie met kurkuma-smaak (echt waar, en zéker geen aanrader, maar zo duur dat ik wel verder drinken moet) en hagelslag. We kunnen bijna weer vertrekken, het bedje lokt al weer aan:

We gaan de zon in het hoge noorden opzoeken en we plaatsen daar dan een paneeltje bij. Daar gaat onze lieve neef bij helpen!

En o ja, geen 85, maar 70.1 as we speak.