Vandaag zijn we de camper ingedoken, met de dieren. Gereden hebben we niet; we missen het overnachten in de bus. De dieren zijn al binnen als wij er bijkomen. De deur valt dicht. Tarquinius schrikt heel erg. Hij is er van overtuigd dat we gaan rijden. Maar we liggen op bed, een beetje naar buiten te kijken. Tarqie denkt dat we ook vandaaruit kunnen sturen. Want als we de camper verlaten, gaat hij heel voorzichtig kijken waar we hem nu weer gebracht hebben. Zijn eigen tuin als nieuw. Hij hoeft het niet altijd ver te zoeken.

Wij zijn dus dit weekend op de oprit gebleven en het campertje hier en daar versierd, kijk maar:

De volgende stap is het inrichten van de camper met nuttige spullen, om te koken bijvoorbeeld. En kleding. En eten. Banenenbrood zonder suiker.

Ik zoek het graag ver, dus de stap daarna: een verkoopbord in de tuin. Een beetje onopvallend bord, anders schrikt Til zo, en Tarqie denk ik ook.