De caroussel draait vlot haar wonderlijke rondjes. Al heel wat dagen ben ik bijvoorbeeld op mijn werk geweeest. Waar ik Mientje in haar rolstoel voortduw, over eindeloos rustige terreinweggetjes, en ik daar was laatst een meisje loos zing. Zo door mijn leven heen moet ik van mijn gezelschap meestal snel stoppen als ik zing, maar van Mientje moet ik juist door gaan. Anders vloekt ze alle zangvogeltjes de bomen uit. Dus ik pak mijn moment.

Zo nu en dan wandelt er iemand op ons af, zwenkend, tapdansend, schuin gebogen. Alles bestaat, en hier tieren we welig.

De zon nodigt ook uit om met de camper te jiven, hond en katjes mee. We slapen bij mijn vader, op de parkeerplaats van het oude klooster. De katjes starten samen met mij hun dag met een meditatieve rondwandeling in de kloostertuin, waar we een klankschalenconcert bijwonen.

Vandaag zijn twee van mijn lieve nichtjes jarig, de één is dood, al dertien jaar. De ander ligt in het ziekenhuis, nog een paar dagen voor ze weer thuiskomt. We gaan ze opzoeken, die supermeissies. Hun (en hét) leven vieren.