Dag 8

Moeizaam gaat het allemaal. De energie is in het campertje gaan zitten. ’s Avonds zwemmen, maar nu, na de kerstperiode, begint die banentombola pas om 9 uur. Dus ik doe het weer thuis op de mat, bijkomen en rustig. No sweat.

Hieronder wordt het saai, kom anders een andere keer weer terug. Want toch even de BMI en mijn omtrek in kaart gebracht. Die zijn 26.8 en 86 cm.

Maar die 86 snap ik niet, het was al lang 95 (en twee jaar terug nog 105).                              En dat kan natuurlijk echt niet, in acht dagen negen centimeter kwijt. Dan zou het gedaan zijn met mevrouw Bakker (Of is dat al gebeurd?). Het zal wel iets met de naderende overgang te maken hebben. Ik bekijk het nog even op internet. Die omtrek moet onder de 80 volgens van alles. Dan gaan we over een maand nog eens meten (gewoonlijk doe ik dat dan de dagen erna twee keer per dag, obsessief van aard, en gaat het langzaam omhoog).

Zo’n zeven maanden terug was ik ook goed aan het bewegen, gezond aan het eten, en wilde ik stoppen met medicatie. Daarom liet ik mij sportmedisch onderzoeken, in het ziekenhuis. Mijn BMI was daar 27.5, en ik was 4 cm gekrompen. Er rolden nog veel meer scores uit, deze vergeet ik nooit meer: 1. Mijn BMI hoefde niet omlaag; ik had meer spier dan vet. 2. Mijn conditie liet zich vergelijken met een gemiddelde vrouw van 20 tot 24 jaar. Wat gebeurde er in dat ziekenhuis? Onderdeel van een nationaal geruststellingsprogramma? Het leek wel een French en Saunders-sketch.

Ik kan wel verzekeren dat die spieren niet opvallen, en die conditie ook niet. Ik haal zelfs nooit een 25-60-jarige in op de fiets. Maar ik noem het altijd even. Hier op de blog nog gewacht tot dag acht.