Dat blog 321 er toch nog komt, komt door de derde vakantie. De eerste vakantie vond plaats op een vakantie-park met Bollo, fijn voor de structuur. De tweede vakantie biologisch dynamisch kamperen aan de Zeeuwse kust, een beetje zoals we thuis zonder zee doen. De derde vakantie afgebouwd tot niets, een meer in het bos, nu zijn we helemaal thuis. De dieren zijn mee, maar de kinderen op kamp. Voor het eerst in twee jaar, op twee dagen na, kinderloos.

En nu is er dus niets. Geen teken in het bos die op de dieren willen springen. Geen wegen in de buurt die de katten hun vrijheid belemmeren. Geen suiker in de koffie of als tussendoortje vanwege (lang leve) de wespen. (Die zijn geloof ik aan een imago-verbetering bezig toch tegenwoordig, nou ik doe mee). Soms dan een langssuppende pensionado, afkomstig van de campers aan de overkant van het meer. Op een electrisch board (de mannen peddelen, de vrouwen zonnen) zo hard dat het gaat, of gaat dat altijd zo?

Ik kan nu dus bloggen, maar veel stelt het niet voor. Ik vraag aan Til of we wat nachten zullen bijboeken hier, zo in het niets. Maar ze glijdt net het meer weer in. Het zal wel volgend jaar worden de nieuwe blog. Misschien als we ook gaan suppen hier; dan meld ik dat nog.