Met een duim omhoog komt de dokter de kamer binnen. Na een vrijwel pijnloze mammografie (wat kunnen ze dat goed hier) arriveert ze zo bij het bed, waarop ik al lig voor de echo die volgt. Het gaat allemaal snel hier, alsof ziekenhuizen en wachtkamers niet horen bij elkaar. Geen afwijkingen op de foto’s dus! En die echo laat daarna een ontstoken cyste zien, niets ergs, blijkt ook uit de punctie die afgenomen wordt. Poe, geluk gehad, een nederig gevoel, want dit ziekenhuis toont allerhande taferelen van hele dappere mensen die (ooit) een andere uitslag hebben gehoord. ❤❤❤

Nog beduusd ga ik weer verder, de sluier van het weekend glijdt langzaam en meer de grond op (dankbaar) en ik het gezinsleven weer in. Dat is schoonmaken, de was, naar het kleine speeltuintje, boodschappen, koken, mooi hè.