We moeten dan toch een keer afscheid nemen van de vakantie en het bijbehorende uitzicht met speeltuin.

Door het mooie Balgoij gaan we, naar Nijmegen. Daar willen we voor Ruby een mountainbike-outfit kopen waarin ze lekker vallen kan. Terwijl ik in een winkel loop, merk ik een gevoelige borst, dat heb ik al wat langer. Automatisch voel ik even snel wat er aan de hand is. En dan ontdek ik wat zo veel vrouwen wel eens ontdekken, een knobbeltje. Ik duik een pashokje in, kijk en zie daar ook een rode vlek en een dikke ader. “Bel gelijk even de huisarts”, zegt Til. Het wordt chaotisch, pleegzorg belt ondertussen en we moeten op weg naar een afspraak met een camper-inbouwer, we willen een ruimere. Ik ben er niet zo bij en wil google op, ook al moet dat natuurlijk helemaal niet. Thuisgekomen, uitgepakt, naar bed gebracht, gebeurt dat dan toch.

De huisarts, de volgende ochtend, stuurt me door, naar zo’n mamma-poli. En ik krijg een antibiotica kuur; misschien is het een ontsteking. Die dag ervaar ik de naweeën van mijn google-avondje en allerhande scenario’s drijven voorbij. Maar de dag erna is anders, het hypochondrische in mij kan warempel toch tot rust komen. En zo moet het ook zijn want veel vrouwen bezoeken een mamma-poli en de meesten vertrekken gelukkig weer met goed nieuws. Het lukt me daar op te focussen. We pakken de mountainbikes erbij, google blijft uit en het vertrouwen blijft aan.