Ruby blijkt volleerd te kunnen camperen. Het was ook makkelijk want onze neef zorgde voor veel gezelligheid, een bootreis en een zelfgebakken pannenkoekensessie, lekkerder dan overal. Heerlijk om haar te zien genieten. Het is alleen nog die afbouw van k3 naar k-nul, daarna is perfectie bereikt.

We gaan dus gewoon weer, het is vakantie. Als Ruby haar laatste schooldag heeft richt ik de camper in, boodschappen, even langs de paarden. Spullen pakken, mee de regen door naar de camper lopen. Ruby komt boos uit school, moe, blijft kribbig, in bad, buurman en buurman. Til werkt, komt thuis en plaatst een nieuwe accu in de camper, we lopen uit. Het is druk zo’n dag. Een ontladende ruzie maken doen we nooit meer tegenwoordig. In plaats daarvan denk ik: “Waarom doen we dit?” Ik kan ook een huisje huren, tijd over hebben, lezen.

We gaan. Een uur later met Ricky op schoot, Ruby tegen me aan in slaap zakkend en Til die het vaste baken vormt en meeneuriet met k4, kan ik het mij niet meer zo herinneren. Want: this is it. In Brabant aangekomen zijn twee mountainbike-vriendinnen al gearriveerd met campers. Gelukkig! (Ook omdat ik papa mee genomen heb❤, steeds.)