302. Erbij

Van de warmte viel niets af te snoepen, de dood die kon er niks mee. We komen samen in zijn huis, vaak en vaak. Alsof hij niet gegaan is, zo dichtbij en om ons heen, gewoon helemaal mee. Kan dat ook; sterven en blijven? Ik denk het wel. Of is dat omdat papa op goede vrijdag begraven is, dat je dan gewoon weer opstaat? 😄. Ik vind het fijn dat hij er is.

Daarom kan ik ook makkelijker weer op pad, de camper in:

Een oude vertrouwde route naar het noorden van het land. We belanden in files en staan vooraan bij Friese bruggen waardoor de reis zonder moeite lekker lang duurt.

Wel elke 2 uur even wisselen..

Fijn om hier weer te zijn! Neef , uitzicht, rust, spelen, hapjes, camper en een nieuwe slaapkamer:

Tot morgen.

2 gedachtes over “302. Erbij

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s