Als ik mij naar de dokter haast, met de bus mee, heb ik door het warme weer deze keer gelukkig nog een rok in de tas, en mag ik toch de klapdeurtjes door naar binnen.

En dat is niet het enige goede nieuws van de dag. De dokter schrijft een receptje voor de piep in mijn oor, is er dus toch gewoon iets aan te doen! Emigratie naar Portugal staat er op. Want daar had ik er nauwelijks last van. “Ja,” zegt ze, “en ik zet er ook even bij dat je vrouw en de dokter mee moeten.” Fijn, het is een hele leuke dokter. Dus mijn toekomst gaat toch weer anders lopen.

Je weet het immers allemaal nooit. Neem nu mijn werk. De afgelopen weken heb ik extra uren gedraaid. Handig om de zaken onder de knie te krijgen. Want hoe voer je slangen, lap je ramen bij de krokodillen en geef je kakkerlakken aan een leguaan? Thuis heeft Til toch een heel andere verzorging nodig. Ik bedoel, alles is nieuw voor me. En dan breng ik de dag door met verschillende kinderen, die, terwijl dat bijna niet mogelijk is, een graadje drukker zijn dan ik vroeger was. Dat vind ik hartstikke leuk, maar over natuurlijk overwicht beschik ik niet, over niemand en over mezelf nog het minst.

Dus toen mijn proefmaand op zijn eindje liep en ik heel erg mijn best had gedaan maar nog steeds heel veel niet in de vingers of mijn hand had, zei ik tegen Til: “90 % zeker dat ik mijn proeftijd niet door ben.” “Dat zal wel meevallen.” zei Til. “Echt niet,” wist ik.” Ik zie toch hoe ze naar mij kijken, zo van: wat doet zij nu met die schildpadden, kinderen en schorpioenen?!” Daarbij lopen de corona-cijfers op, en moet de boel misschien weer dicht, en gaat het contract sowiesó niet door.

Ik verwachtte een gesprekje, een brief, of een leeg rooster. Dat liet op zich wachten. Ik liep ook de hele dag hard door de dierentuin, achter een ontsnapt kind of leguaan aan. Ze konden mij gewoon niet achterhalen. De brief kwam wel. Een dag na verloop van mijn proeftijd. Met daarin het ondertekende contract.

Of ik dat goed wilde onthouden drukte Tillie me op mijn hart. Dat ik altijd teveel zelf bedacht, zeker wist zelfs, over zaken die helemaal niet speelden. Nou dat ga ik dan voorzichtigjes proberen. Want dat is dan wel geen Portugal maar toch zeker een nieuwe manier van leven.