De warmte en de drukte kwamen tot een eind. Eerst fietste ik nog zwetend de Utrechtse heuvelrug op, geheel bedekt, de rupsen te snel af

naar het hippie -festival toe:

waar we nu gezellig in het echt kennismaakten met instagram- en facebookvrienden met hun camper:

en later terug het gewone leven in. Werken op de zorgboerderij en onkruid wieden in onze voortuin met mijn neef. Til vlucht bij dat laatste weg want ze wil geen enkel uitgebloeid plantje het leven ontnemen. Deze liefde siert haar, en verzekert mijn toekomst trouwens.

Vandaag had ik tijd voor een appeltaart met slagroom, en waar kun je dat tegenwoordig hipper en biologischer nuttigen dan in een kringloopwinkel? Ik krijg er een klein borreltje bij en aan de leestafel met een krant, volg ik het gesprek naast mij. Een jonge vrouw overtuigt haar moeder en moeders’ vriend van een slechte carrière-move van haar zus: “Dat wordt niks, op zo’n cruise-schip, dat kan ze niet, en het levert dus ook echt helemaal niets op.” “Nee”, beamen moeder en vriend, ” Ze gaat daar niet gelukkig worden.” Omstebeurt verguizen ze zusje verder: “Heel onverstandig.” “Ze is zó slecht in horeca-dingen.” “Wat een idiote keuze, ze overziet niet wat er allemaal mis kan gaan.” Het gretige gesprek hapert na een half uurtje, als mama naar de wc gaat, de heerlijke vaart eruit, en het nu zoeken wordt tussen dochter en moeders’ vriend. Ze proberen uit alle macht het onderwerp vast te houden, en het lukt, hun onderlinge band verder verstevigend.

Het is ook nog even zoeken voor de vluchteling die in dienst is van de kringloop. Door een ervaren medewerkster worden zijn fouten naar boven gevist, besproken en met duidelijk articulerende stem afgekeurd: “Dit:” een goudkleurig metalen leeuwenkopkapstokje omhooghoudend “noooít meer in de badkamer-bak leggen! Dit:” een armband opdiepend uit dezelfde bak “noooít meer in de badkamer-bak leggen!” De jongen knikt hard van ja.

Het is overal wat. Op mijn werk, die zorgboerderij, trof ik een vrouw. Het was haar dagbesteding. Toen ze mij voor het eerst zag, riep ze over het terrein: “Ja, naar haar ga ik dus echt noooít luisteren hè, dat kan ze vergeten!” Ik vind het een heel verstandige keuze van haar, want bazen dat is ook wat. Vraag maar aan Dolly Parton, van wie ik een lekkere lp uit de kringloop mee naar huis neem. Van hippie naar happy.