Op het grote terras, in de polder, aan de waal, is het lente. We kunnen zonder jas, om zeven uur nog. Het terras is gevuld. Als ik opkijk van mijn bananenbrood, zie ik de snuiten van dertigers, naar elkaar toegebogen, kwetterend, met een zachte g. Ik kijk wat om mij heen, families, buurtbewoners. Het gaat over schapen houden, lammetjes voeren: we zitten in de ooi-polder. Ik kijk weer voor me uit. Ze hebben elkaar gevonden. Hun monden, ze zoenen, in slow-motion. Bijna zonder beweging, dus het duurt ook heel lang. Ik zoek de blik van Til, die zit te ‘slimste-mensen’ op haar telefoon. Haar kan ik nu niet storen. Ik draai mij naar rechts, naar links en niet meer vooruit. Maar dat lukt natuurlijk niet. Ze bewegen nu heel licht. Net als ik maar mee wil gaan doen, anders is’ t toch ook onbeleefd, met Til dan natuurlijk, stoppen ze, en pakken ook hun mobieltjes op. Lente.

Daarom zijn wij op pad, met de hele boel mee, aan de waal geland.

We mogen zomaar slapen op het weiland van een hele lieve meneer. Naast dat terras. Ik ga nog even naar de wc. Als ik terugkom bij ons tafeltje is het stelletje met elkaar van plek gewisseld. Verbaasd controleer ik wat ik zie, had niet gedacht dat ze tot zo’n snelle beweging in staat zouden zijn.

De volgende ochtend rijden we een kilometer verder, een natuurgebied in. Zwarte runderen met hun kalfjes scharrelen naast onze camper. Het is pas acht uur, toch verwarmt de zon ons na een koude nacht. We zijn gewoon in Nederland, en zo gelukkig als het maar kan, met al dat moois. Er zijn fazanten, een meneer met een verrekijker, en onze katjes, die zo’n apparaat ontberen, gewoon alle vogels wel spotten en ook zo gelukkig zijn als hun vrouwtjes. Wanneer we tegenwoordig op pad gaan, nemen de knaapjes hun plaats in de camper al in tijdens het inpakken. Hier doen ze dat voor.

Er komt geen einde aan de pret: in de ochtend bereiken we ons einddoel. Je kunt natuurlijk slow motion-zoenen. Maar net zo leuk om anderhalf uur de mond wagenwijd open te houden:

Til is er bij, heel lief, zij speelt weer de slimste mens. Ik hou er een kies aan over. Maar wie weet geldt dat voor het stelletje ook wel. Ik zal het eens aan de slimste mens vragen, want dat is Til ondertussen.