Het mooie weer is losgebarsten, wat een vreugde. Het lijkt hier ook alleen maar prachtiger te worden. Kleine dorpjes in valleien die aan een strandje uitmonden. En groen, groen, groen, onderweg.

We hebben een ritme ontwikkeld. Om half zeven ben ik wakker. Het wordt ook licht. We wassen, kleden aan, schuiven de deur los en gaan met de dieren naar buiten. De katten kunnen niet altijd mee. Alleen als de plek rustig is. Vervolgens ga ik melk kloppen, koffie drinken.

Het uitzicht is altijd anders mooi. We gaan rijden. Een stadje in voor boodschappen, we wandelen er wat rond. Of we gaan gelijk naar een nieuwe plaats. In de natuur, alleen of met anderen. Één keer is het een camping. Bevalt het toch niet, dan gaan we nog even door.

Wanneer we zijn waar we willen, begint het voor mij: de onrust. Dat heb ik mijn hele leven, al hielpen vroeger de sigaretten goed. Ik zie de zee, ik wandel, ik praat: onrust. Ik ben al bezig met het volgende. Wat gaan we doen? Koken? Fietsen? En als ik dát aan het doen ben, ga ik in mijn hoofd weer naar het volgende. Maar, zo denk ik, deze reis is toch wat ik wil, is toch mijn doel? Dus waarom steeds naar het vólgende moment willen. Er is hier geen ontsnappen meer aan, op één of andere manier. Ik ga de onrust niet meer uit de weg. Ik ga er bijvoorbeeld mee aan zee zitten. En dat valt niet mee, toelaten. Maar het is ook zo fijn. Deze dingen.. Ik had hier van te voren geen idee van, en het gebeurt zo maar. Dat vind ik wel prachtig en dankjewel.

Als het schemert, komt er een borrel bij. We kijken de zonsondergang. Ik schrijf mijn blog. Koken doen we in de middag al. In het donker kijken we een film of een serie.

Vandaag komen we op een prachtige plek aan. Drukker dan gewoonlijk, en ook eens Nederlanders. Er word gesurfd, niet met een driehoek-zeil, maar met een vlieger, een kite heet dat geloof ik. De katjes schrikken er dusdanig van dat één de asfaltweg naar het vorige dorp af gaat rennen en de ander over een bergtop verdwijnt. Ik kan mijn onrust gelijk al kwijt in de achtervolgingen. Nu zitten we weer veilig alle vijf aan het borreltje.