We zijn gezond weer opgestaan hoor. En lekker diep, met golfgeruis, geslapen. We laten Ricky uit aan zee. De meeuwen en golven worden overstemd door getoeter. Lucius is op ons stuur gaan zitten, permanent. Tijd om te gaan.

30 kilometer verder komen we uit bij een mooi en afgelegen baaitje. De grote borden met prohibido campar maken nú Tillie angstig. Voor de politie, en dat we dan midden in de nacht iets anders zoeken moeten.

We blijven gewoon voor de dag. Zo mooi, zo rustig. De katten kunnen alle kanten op. We lunchen wat, doen het huishouden, pakken de bikini’s maar laten dat een plan, rust.

Dan gaan we weer. Zo’n 20 kilometer verder. In een prachtig dorpje staan we in een kleine haven.

We lopen de bergen in, met Ricky. Drie prachtplekken op één dag. Ja wat kan je nog meer zeggen over zo’n dag. Dit was zo’n beetje het doel van onze reis. En dat het een saaie blog is zo. Ik zal Lucius vragen in ieder geval nog één keer te tuteren.