Vandaag begint met regen. We willen van de noordelijke kust van Spanje naar een dorpje aan de westkust rijden. Toch een eind dus, het is om de regen achter te laten. We gaan nu dwars door de Pyreneeën. En hier is het gewoon onmogelijk om je aan de verkeersregels te houden. Stelselmatig ligt de maximumsnelheid tien kilometer te laag. Door het hele gebied hebben ze de verkeerde borden geplaatst, zegt Til. Ze zet alles op alles om ze te gehoorzamen: mission impossible.

We arriveren heel bijtijds op onze plek. Het regent ondertussen harder. Het is vroeg en ook lekker rustig op de weg, dus we kunnen best een stuk verder. We komen Portugal binnen. De wegen hier doen ons campertje schudden, kraken, piepen. Vooral bij de schuifdeur, die moeite heeft zich aan de opdracht te houden dicht te blijven. En open wil glijden, om ons vijfen het mooie land in te duwen. Afijn, heb ik nog iets om me zorgen over te maken.

Portugal is lekker hoor, wat wirwarriger dan Spanje, het voelt ontspannen. We rijden op zee af. Gigantische golven springen tot vlak achter de parkeerplaats. Hier regent het zo:

Maar deze bui pakken we; een restaurantje lokt, naast onze schuifdeur. We rennen door de regen zo een vijsterren-gebeuren binnen. Deftige mensen op een zondag. En wij, met ongewassen kapsels, schuiven aan, durven ook niet naar de prijs te vragen. De ober zegt dat het nog net kan voor sluitingstijd, hier een tafel met zeezicht. We eten niet normaal lekker en, blijkt, voor bijna niks.

Wat we morgen gaan doen, weten we nog niet. Ook al zo lekker.