Eind augustus, in de huizen van ons dorp worden de haardvuren weer ontstoken. De supermarkt heeft de bijbehorende pepernoten. Hoewel de zomer extreem warm en lang geweest is, zeggen ze, is hij voor mij net begonnen. De omslag ligt buiten mijn aanvaardingsvermogen. En het wordt toch heel warm komende dagen, weken?

Ik fiets door mijn sprookjesachtige dorpshart, met zijn bloembakken, jaren 30 huizen, terrrasjes en winkeltjes. De Sale is hier ook uitgebroken. In de kringloopwinkel zijn de vanaf prijzen 60 euro, en in de countryshop krijg je daar deze week een rood-groen geruite zakdoek uit Schotland voor. Ik voel me zoals de gele ballon uit dat prentenboek. Elke plaat een ander tafereel (in het bos, op de kermis, rondom een luchthaven, noem maar op) waar je dan de gele ballon moet zien te vinden. Het kleinste dorpje, de grootste stad, rijkste, armste, ik heb het gehad. Maar ik ben dus altijd die gele ballon. Ik ben er blij mee, lekker stabiel toch, is ook maar met de jaren gegroeid hoor.

Ik denk dat het tijd wordt om dat ballonnetje ’s winters in een zuid – Europese omgeving af te gaan beelden. Die prent ken ik nog niet, en dat is altijd al fantastisch.