Het was een hele wiskundige aangelegenheid. Wie, wanneer en waar, dat waren de vragen. Als onze katjes in de keuken bleven, kon het logeerkatje in de woonkamer. Samen met de hamster. Overdag mochten alle dieren weer together, als wij erbij waren om ze in de gaten te houden. Maar we gingen een weekendje weg. Een buurvrouw kwam dan voor de katjes zorgen. Dan moesten alle katten toch samen kunnen. Oefenen voor het zover was! Daarom waren de drie katjes ’s nu nachts bij elkaar, en de hamster in de keuken. Dat ging goed. De katten sliepen zij aan zij, nog net niet tegen elkaar aan, als ik ’s nachts, na het plassen, even keek. Dus we konden rustig op vakantie voor een weekend. De katjes kregen het hele huis. Behalve de keuken en de bijkeuken, die waren voor de hamster. Zo gezegd, zo gedaan. Bij terugkomst vertelde onze hulpverzorgster dat de deur naar de keuken een keer open was gegaan, de katten hadden zo wat brokjes kunnen stelen. Maar verder was het pais en vree geweest. Dinsdagochtend mocht de hamster weer naar de woonkamer. Het weer veranderde, door de wind sloeg een tussendeur open, een nieuw leven opende zich zo buiten voor het logeerkatje. Het duurde maar vijf minuten, toen bedacht ze dat ze toch het liefst bij ons, in ons huis was. Gelukkig! Het werd echt kouder. Voor het eerst brachten we de avond weer eens binnen door. Samen met alle dieren. Het was heel relaxed, een drukke tijd ten einde. Ik hoefde even niet te werken, had geen afspraken staan. Op tijd naar bed, bijkomen. Welterusten allemaal. Nog wat brokjes en wat aaien hier en daar. De volgende ochtend lag er een beetje bloed op de grond. De hamsterkooi was leeg. Ik was vergeten hem de vorige avond naar de keuken te brengen. Dat me dat gebeuren kon! Zinloos, zielig, verschrikkelijk. Als er zich voor de hamster nu ook maar een nieuw leven opende, als ik nu maar in ieder geval in reïncarnatie kon geloven. Misschien is dit het moment om vegetarisch te worden. Sorry hamstertje, sorry familie.