Het wordt een hele drukte om ons busje. Tillie heeft een schare zussen met zangstemmen. Nichtjes, zwagers, iedereen om het kampvuur:

Ricky vraagt wat we in ’s hemelsnaam aan het doen zijn en of er nog er een kansje inzit dat hij er tussenuit knijpen kan. Maar nee, we gaan door tot diep in het donker. Om dan een sublieme nacht in te rollen, moe gezongen, leeg en vol gezongen.

Na wat gebrocand te hebben de volgende ochtend gaat het eindelijk weer over sporten op deze blog. Je kunt hier namelijk een kayak huren. Er blijkt echter te weinig regen gevallen, de rivier te laag; de kayakshop is dicht. Nou no problemo. We gaan het gewoon zwemmend doen.

De bodem is dichtbij, we hebben het over 20 / 30 / 40 centimeter. Zwemmen is het niet. Als krokodillen schuiven we het water door. Op onze buik, handen voor ons uit, tastend. De ronde keien glad van alg. We glijden door bodems vol zeewier. Stenen dammen doen ons gillen als we er tegen aan botsen. Een uur later komen we wat blauwer met wat minder bloed aan, uitgesport. O, wat heb ik het gemist!