Nu de dieren allemaal vriendjes geworden zijn, kunnen wij er weer eens tussenuit. En nu echt serieus ook, zo’n vier, vijf uur van huis. Dan heb je ook wat hoor. Gelijk over de grens was het al zo:

Wat ze dus wel hebben in België naast die mooie natuur, is wielerrondes. Zo’n tien kilometer voor de camping zijn de wegen daarom afgesloten. De tomtom blijft herberekenen zonder dat er een oplossing op het scherm verschijnt. We zijn aan onszelf overgeleverd. Wegen vernauwen, worden zandpaden. Dan een vallei zonder overbrugging, draaien moeten we. Een vrolijke verdwaling, zonder stress en ruzie. Prachtige hobbelpaadjes

leiden ons uiteindelijk min of meer toevallig naar onze plek.

Meer, meer, meer zeg ik. Dankbaar hoor.