Ik lag als eerste in bed. En hield de lampen uit, was de muggen te slim af. In het schijnsel van mijn mobiele telefoon zag ik gelijk al een ukkepukke mug koers op mijn hoofd zetten. Ik wist uit ervaring dat overgeven aan dat wat vliegt niet tot mijn eigenschappen behoorde. Maar gelukkig had mijn blog van gister tips van lezers opgeleverd. Zoals: crèmetjes met 🍋, maar die had ik niet gekocht nog. Of bruinesuikerwater in een doorgeknipte fles. Maar bij ons heb ik alle suiker steeds op. Dan nog de tip om in de camper te gaan slapen. Ik besloot snel en graag. Hup de dieren mee, mijn vrouw wilde niet.
Onze buurtgenoten zullen misschien aan relatieperikelen gedacht hebben, toen ze mij de boel zo, met de dieren erbij verhuizen zagen. Maar ik niet, ik sliep. En Til? Die ook, met het electrische tennisracket op haar oor. (En dat is dan een tip van onze zijde. )
Waarom ik in bed trouwens zo op mijn telefoon keek: er is nog een stel dat met twee katten en een hond in een camper rondreis. En baas boven baas: twee kinderen erbij, waarmee ze ook nog eens bergbeklimmen. Marokko hebben ze net verlaten. Dat doen ze nu al zo’n vijf maanden. Inspirerend.
Wil je ze ook volgen: bakedbeansandroadkill op fb en instagram.
Mijn vrouwtje zei van de week nog tegen het baasje: “Zo’n volkswagenbuscamper, lijkt dat je niks?” Nu ze ook nog mugproof blijken te zijn, is dat wel een extra reden. Maar we schijnen toch eerst te gaan kijken of de horren die maandag na 7 jaar geleverd zijn bij ons wel helpen.
LikeGeliked door 1 persoon
Die beslissing liet even op zich wachten. Wie weet na 7 magere jaren… Maar stiekem hoop ik op de volkswagenbus! 🙂
LikeLike