Nou, ik vond het hartstikke leuk, het examen. Eerst al het gelukzalige studeren in ons campertje:

En toen het macrobiotische examen zelf. Dat was lekker, het bracht me ook terug in de tijd, en dat is altijd al een surprise. Verder het geconcentreerd bezig zijn, twee uur schrijven, flowen. En iemand die om je kennis en mening vraagt. Wat heerlijk allemaal. Ik wist niet alles. Waarom suiker vitamines rooft, bijvoorbeeld. Ik weet dat nu nog niet en hoor het graag van iemand. Of wat een plant als prei voor een energie nodig heeft, om lekker de lucht in te gaan. Dat antwoord liep ook niet helemaal. Maar ik denk dat ik voldoende wist. Bijvoorbeeld of een 🍋 al dan niet yanger is dan een 🥦 Volgende week komt de uitslag. Over de post. Misschien breng ik ‘m zelf wel rond.

Het gezonde heb ik weer in de hand genomen. Af en toe koffie, geen suiker. Nu eet ik wel heel erg veel gedroogde vijgen. Zo snoepten mensen vroeger, in de mediterrane wereld. Zoeter dan een suikerspin en licht naar alcohol smakend. Het zal eigenlijk wel niet mogen.

Ter compensatie maak ik een bietenschotel:

Tarqie komt kijken, hoopvol, op het rood af.

Dan vlucht hij en verklaart me voor gek.

Maar Til krijgt er ’n visje bij.

De snijplank hangt nu aan een campermuurtje, met mijn handtekening erop.

Ik ga snel iets sporterigs aantrekken. Het bos roept.

De muggen glunderden toen ze onze neonkleuren ontwaarden. Mijn buik voelde ook van alles. Ik kreeg toch last van de vijgen, of de bieten, tijdens het sporten. Maar ik kon niks laten gaan zo in gezelschap. Terwijl het een 80+ groepje is, dus tijdens het squatten had ik best met ze mee kunnen doen.

Het ligt nu vier weken stil, de sport. Het bbq-seizoen gaat van start. Ik verwacht ze niet macrobiotisch. Even kijken hoe ik me daar doorheen ga slaan.