We gaan dit weekend naar het hippiefestival. Wat het precies is, weet ik niet. Maar ik vind het wel bij onze camper passen. Ik hoop dat Tillie haar broek met de olifantjes mee heeft.

We staan nu eerst op een plekje aan de Linge. Zij aan zij met een paar andere campers. Tillie wordt er claustrofobisch van. Als ze denkt dat niemand haar ziet, steekt ze haar tong uit, geeft zo haar mening tussen neus en lippen.

Ik vermaak me heel erg. Naast ons parkeert een joekel van een camper. Met een druk op de kop staat hij waterpas (wij rollen gewoon samen tegen een muur aan in bed) en twee nichten, hun moeder en een hondje stuiteren de camper uit. Ricky vindt ’t ook fantastisch. Een andere buurman komt even kletsen met zijn chihuahua. Hij vraagt of we ook wel eens poppenkast spelen, zo voor het raampje. Helemaal geen slecht idee. Als we toch reizend willen werken moeten we misschien eens een stuk gaan instuderen. Shakespeare – avonden rond de camperdeur. Of wat luchtigers: Dr. Bernhard van B. st. Claire.

De buurmannen bewonderen ondertussen de perfectie van elkaars camper. 📡 en badkamer. Perfectie vind ik altijd zo knap. Dat wil ik ook, maar het schuift steeds voor me uit, ik kan het niet grijpen. Kijk hier bijvoorbeeld ligt Lucius perfect te ontspannen:

Maar onder zijn hoofd twee vieze sokken 🧦. (Niet zijn schuld.)

Of hier, zonnebloemen, bij aankoop fier en fleurig. Na twee dagen staan ze zo bij ons in de tuin.

Er is altijd wel iets. Nog één voorbeeld dan: zo ben je op detox, zeer gezond aan de gang en dan vier je het leven weer. Meer de happie hippie eigenlijk. Maar toch ook heel erg happy, en heel veel zin in het festival!