Hoe het soms kan gaan in het leven. Van beginnende sporter al snel tot betaalde sporter. Hoe noemt men dat, prof geloof ik. 40 kilometer fietsen tegen vergoeding. Hier een daar een adempauze bij een brievenbus. Top. En ik ben dus verplicht te gaan. Vanaf nu sport ik twee keer per week sowieso, hoef ik niks voor te doen. Wat een geluksvogel. Het speelt zich af in de bossen een klein stukje verder, dus het is ook nog een keer mooi, het kan niet op.

Ter compensatie hoop ik ook aan de slag te mogen gaan in een veganistische taartenshop met koffie en opgeklopte amandelmelk. Suikervrij zonder gluten. Volgens mij val ik daar nog van af. Alles valt zo’n beetje op de plaats.

In de camper naar de garage. Ricky Mountain gaat mee. Vier kilometer verderop. Ik kijk boven alles uit, zeeën van ruimte op de stoel, Ricky naast me. Het voelt magnifiek, alsof we al aan het toeren zijn. Mijn angst als boter gesmolten (zie blog De zevende dag). Hopelijk weten ze het snel te fixen, dan kunnen we echt op reis. Naar het hoge noorden, naar de Goddess Project, naar het lekkerste eten van het land (Lewinkel en Lewinski in Sneek) bereid door twee prachtige lieverds, samen met vrienden van vroeger! De monteur heeft er alle vertrouwen in dat we de koffers vast kunnen pakken. We willen hem kussen ten afscheid, doen het niet, we moeten onze krachten sparen voor de terugreis, zoekend door het bos, waar we zoals altijd verdwalen.