Koud op de bank, met een beetje hoofdpijn en een kuchje. Moe, het is al laat. De katten weer bovenop me. Nooit, nooit, nooit zou ik zijn gaan zwemmen zonder die blog. “Het is glad buiten Til, eng glad”, zeg ik. Dan kan ik niet gaan. “Nee hoor, helemaal niet, je gaat het echt heel leuk hebben, doei”, haast Til me de deur uit. “Nee, en ik ga niet mee”, komt er ritueel achteraan.

Als ik de auto start, verschijnt er -7° op het display. Er is vast niemand in het zwembad, en het is al februari, de grootste drukte zal er sowieso wel af zijn. Aangekomen blijf ik zitten. Is het niet veel beter om te luisteren naar je lichaam? Moe, pijntje en dus rustig aan. Ik moet denken aan een interview. Met een mevrouw die ook elke dag iets wilde. Haar plan was dagelijks seks met haar man te hebben, een jaar lang. Ten gunste van de relatie. Dat is ook geen misse missie. En nog wel zonder blog. Het is toch gelukt. Dan heb je ook de man uit de documentaire “Superzise Me”. Heeft niks met seks te maken, het gaat hem om eten. Hij wil al zijn maaltijden bij Mac Donalds kopen, terwijl hij dat eigenlijk niet wil. Dat is pas moeilijk! Ook geslaagd. Dus ik moet dít ook kunnen.

Met mijn oordoppen sluit ik me af voor het zwembad om mij heen. Het is wél druk bevolkt. Onder de douche sta ik met twee setjes zussen. Zou het thema-avond zijn, zou ik zo kunnen ontsnappen? De douche is ontzettend heet. Ik doe alsof ik in de sauna ben. Heerlijk de warmte, straks een stukje zwemmen. Met mijn oordoppen in, is het gekeuvel als verre onderwatergeluiden. Ik kan een klein stukje van het zwembad zien, ik doe mijn ogen dicht. Ik blijf alleen over, en het moment komt dat ik ga. Ik haat het.

Het is niet zo koud, ik zwem! Wat hebben de badjuffen en badmeesters deze keer gedaan? Ze hebben gekozen voor vrijheid. Geen enkele afscheiding, geen touw met balletjes, stroomlijnt de sportiviteit. Ik zie diagonale zwemmers. Op de rand van het bad staat iemand met een snorkel. Banen zwemmen in Deventer: I love it! Op hun website vatten ze het zo samen:

Er hoort een drieweekse cursus bij. Slagen ligt moeilijk.

Ik ben gelukkig in het water, gelukkig dat ik zwem. Wat is het heerlijk. Na een paar slagen is alles al ten goede gekeerd. Ik zal het nu nooit meer vergeten; ik kan rustig gaan! Aan het begin van een nieuwe baan komt er langzaam iemand onder mij omhoog gezwommen. Later wordt het wat stiller. Nu kan ik mijn drie snelle baantjes doen: 30, 29, 28 seconden (voor een vergelijking zie blog 14 en 15. In de knoop ).