Onze 75-jarige, Engelse, hospita kan het niet meer aanzien, en sleept ons de berg af. Eerst neemt ze de vrije val heuvel een keer op en neer, omdat dat goed voor mij is. Dan nemen we de juiste weg. Naar een kleine container, onderaan de berg, naast de dromedarissen en de quads. Daar mogen de fietsen in. Zo kunnen we voortaan met de auto naar beneden, container sleutel zoeken in het zand, en vlak gaan fietsen. De fietsen opgeborgen, sleept de hospita nu óns mee. Van haar dierenbegraafplaats, naar een koffie met cake-tentje. Een stadje in, het eiland over. Thuisgekomen gaan we haar drankkast bewonderen. En haar papegaaien, katten, hond, man. Ze steriliseert alle dieren van het eiland. Zelf heeft ze ook geen kinderen. En ze praat en ze lacht, en het is leuk. Daarna komen we bij in de zon op ons terras. We hebben wel even gefietst, tussen de landgenoten, op een keurig roze fietspad.