De wekker vroeg. Vandaag een verre trip. Tillie doet mee. De sportkleding niet aan het , sporthesjes en gymschoenen. We gaan op trainingskamp.

We brengen de dieren onder. Nog één keer, want in het vervolg gaan we camperen. Dan gaan ze mee. Ja, ook de katten. Ja, dat vinden ze leuk. Ze staan nu al te trappelen. “Maar deze keer lijf maar in een koffertje. We gaan vliegen. Alles in de handbagage: ondergoed, zwempaknog niet, de lieve buurvrouw komt voor jullie”. En mijn lieve familie voor de andere dieren.

Hoe sport je op zo’n dag? Met zo veel te doen? Op het vliegveld staat een grote stoel. In twee minuten schudt hij al je spieren. De Revitaliser. Een handige oplossing voor vandaag. Tillie denkt er niet over of anders over. Hoe sporty ik ook al ben, ik kom niet langs haar heen. In het vliegtuig zit het pas snor met de sport, tijd in overvloed. Er hangt een programmaatje op de stoel voor me:

Ze snappen ook dat je de sportkleding misschien hebt ingepakt, en daarom de arm-tip voor de sportende reizigster met korte rok.

Aan boord wordt een streng voedingsregime gehanteerd. We krijgen niets. Voor het instappen zijn de kauwdropjes voor de oren al op. Dus vierenhalf uur sporten met een lege maag. Goede start.

Na de gebruikelijke problemen met het huren van de auto (“Deze verzekering moet u erbij nemen! Hij is wel twee, misschien drie keer duurder dan de auto. Maar ja dan hebt u ook wat, en wij trouwens ook. En daarbij is het verplicht. Ja, ook als u huilt is het verplicht”) zijn we emotioneel lekker doorgespoeld. Lichamelijk zit het dus al goed. We zijn er!