We zijn toch zo’n beetje aan het settelen. Wat wil je ook, het is hier meer dan 20°, met zee, en alle vrijheid voor de jongens omdat de campers en hun honden hier verspreid staan. En welke kant we ook oplopen, steeds belanden we in een idyllisch scenario, zoals hier:

Alhoewel we op zondagochtend tijdens een wandeling door een vallei knallen horen, met hun weerkaatsingen. Ja, want wat doen we op zondagochtend in de hele westerse wereld in plaats van naar de kerk gaan: wandelen, mountainbiken, rennen of jagen. Niet alleen voor de jagers is het enerverend sportief, ook voor Til en mij. We weten niet waar het allemaal zo vandaan komt. Dat is ook niet erg, als de jagers ons maar wel kunnen lokaliseren. Na een nieuw schot schiet er een voor ons onbekend dier in schutkleuren de weg over, op de vlucht. Wij zijn lang zo snel niet, en de maat is nu vol: we zetten de luide radio op Tillie’s telefoon op on. En natuurlijk dragen we onze marktkleding, gelukkig.

Waardoor we heelhuids het dal uit klimmen, zo een café in, met diezelfde jagers. Het spel ten einde. Nu blijven we vast en zeker tot en met de volgende zondag!