We zijn blijven plakken. Logisch. We staan pal aan zee, nou net iets hoger.

Een klein paadje leidt het strand op, waar Ricky gaat en komt. Hij holt soms ons zicht uit als een jong geitje, achter kleine hondjes aan. Een stukkie vederop staat een vrachtwagen, met een mooie opbouw en een aardige Nederlandse bewoner. We leren meer buren kennen. We zwaaien, soms een praatje, ieder volgt zijn eigen weg op deze plek, en toch zijn we samen. Na de koffie en het ontbijt gaan we de zee af, ondergedompeld in zonnestralen.

Is het niet genoeg zo, wat wil ik meer? Nou ja, toch altijd datgene waarmee dit bloggen ooit begon: gezond leven. Voeding, bewegen, ontspannen, je weet het wel. En dat sporten móet ook wel want dit jaar hebben Til en ik een zorgverzekering afgesloten waar een activity-tracker bijgeleverd wordt. Die houdt bij hoe we bewegen. En als we dan 3000000 stappen per dag zetten op onze maximale hartslag minus ons ochtendgewicht gedeeld door haarlengte krijgen we 50 cent per maand korting op de polis. Nou daar gaan we voor, ware het niet dat de trackers te laat voor onze reis gearriveerd zijn. Dus ja, nu eet ik nog taart en doe ook suiker in mijn koffie. Maar we joggen door de branding, duiken de zee in, fietsen en wandelen. En dat bewegen is als de ruisende palmbomen, of eigenlijk nóg rustgevender.

Voor onze hersenen werpt onze leefstijl nog niet optimaal zijn vruchten af. Want de campersleutel laten we tijdens het zwemmen of het joggen vallen op het strand en een rode broek heeft onze laatste witte kledingstukken roze gemaakt. Omdat we uiteindelijk ook weer terugvinden én nu een goed bij elkaar passende garderobe hebben, vinden we toch dat we vooruitgang boeken en de korting binnen hebben.