Het was een markt-weekend. Zaterdag moesten we van zoveel prachtige spullen afscheid nemen. Dat waren we zo niet gewend en in gedachten hadden we onze marktwaar al een plaats in ons eigen leven gegeven. Dat leek me heerlijk, maar loslaten en delen is het fijnst toch, zo werkt dat. Zondag lieten we trouwens héél veel los. We hadden onze spullen vastgeknoopt en vergrendeld. Maar de wind was zo stevig, wervelde van alles de markt rond. De grabbelton raakte zijn snippers kwijt, het kledingrek kapzeisde voortdurend en de klanten moesten voorzichtig onze kraam benaderen vanwege rondvliegende items. Wat de wind wel liet liggen, lieten de klanten ook.

Thuisgekomen voelden we ons als na een stranddag. En dat deed ons denken aan de naderende camperreis: de kustlijn van Denemarken. Waar we zwemmen gaan en ruimte krijgen. De wegen zo rustig en vlak dat ik ook achter het stuur wil. We gaan vast even buienradar bekijken. En dan zien we dat het bij ons thuis zomer wordt. In Denemarken niet. Nu is het de vraag wat we nog meer los mogen laten:

1. Buienradar checken.

2. Denemarken.

3. Zomerweer.

4. Plaatje in hoofd.

Mooi hè. Geen idee hoe het afloopt.