Het is nog net zoals altijd. Cafeetjes, zitten, taart, broodje, kletsen, kletsen, kletsen. In oogwenken, tussen neus en lippen door, het leven duiden, makkelijk, elkaar oplichtend. Wat anders is, is dat ze zegt: “Hier, voel maar, je kunt de tumor zo vastpakken”. Ik knijp nooit in de borsten van mijn beste vriendin. Maar nu wel, en ik voel ‘m zitten. Hoe dat zo gebeuren kan is onbedaarlijk idioot.
Het gebeurt overal. Maar zij en ik, we zijn altijd de jongsten geweest. Als twintigers al, in de coming-out groep bijvoorbeeld. Of daarna tijdens het lesbisch stijldansen. Ook de 40+ feesten op zondagmiddag, daar hebben we ons eerst 15 jaar op moeten verheugen. En jongsten? Die zijn vrolijk, gezond, onaantastbaar voor gekkigheid.
Ze is kaal en mooi en krachtig. De vooruitzichten zijn goed. Laten we haar behandelingsresten straks weg gaan dansen, nieuwe passen naast de vertrouwde zetten. Dat we ons al dansend gretig voorbereiden op de lesbische bejaardensoos, die in de verre toekomst ligt.
wellaway 
❤💋❤
LikeGeliked door 1 persoon
🧡😘
LikeLike
Life sucks. Sometimes.
De jeugd ging voorbij en wat terugkwam was niet allemaal rozengeur en maneschijn. Maar handen kunnen soms zomaar kracht geven. En die ander kan weer even door. Zet ‘m op allemaal.
LikeGeliked door 1 persoon
🧡
LikeLike
Wat heftig. Ik voel de diepgang van de vriendschap en dan die vervelende rotziekte! Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
🧡
LikeLike
Wat lief
💋
LikeGeliked door 1 persoon
🧡
LikeLike
Lieve mensen!
Mooi verwoord, maar een moeilijk bericht. Blijf positief! Acceptatie is belangrijk! Groeten uit Frankrijk waar we nu rondzwerven. Jullie weten hoe dat gaat!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat doen we, zoals jullie doen!
Wat fijn, onderweg en rondzwervend!!! X
LikeLike
Bedankt lieve mensen. En veel plezier op reis.
LikeLike