172. Als een wonder

Het was een afternoon als alle andere. Clandestien en stilletjes op de bank:

Warm binnen de vogels kijkend, de soorten tellend, babbbelend:

Tot een aanzwellend gedonder ze stil legt. Nekjes gestrekt, oren gespitst. Er komen koplampen, als vanouds, de bocht omgescheurd, het is niet waar!

Kom, onze koffers, neem jij de olifant mee! We gaan.

2 gedachtes over “172. Als een wonder

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s