Zoals gezegd slinken de lijstjes, hard. De drinkwaterkraan is gisteren met iets chemisch gespoeld (sorry Urgenda, ik ben heel gelukkig met jullie overwinning op de staat, er moet zo ontzettend iets veranderen, en ik dus ook), we willen nog glas-in-lood stickers op de voorruit, andere stickers hebben we al kunnen plakken:

Maar het hart van de bus hebben we gelaten, daar weten we te weinig van. Voor de reis willen we dat grondig in ogenschouw laten nemen, er groot onderhoud op uit laten voeren en de APK vervroegen naar nu. Dat kan. Om 13:00 uur brengen we de bus naar de garage en om 17:00 uur kunnen we hem weer ophalen. Het is wel spannend, want we weten immers al van roest. We hopen dat het meevalt. Dan belt de garage-man. Het duurt even voor hij op gang komt, praat zacht en iets stotterend. We kunnen hem net verstaan als hij zegt dat het niet meevalt, helemaal niet. Dat hij het niet zo goed durft te zeggen. Tillie heeft haar mobiel op luidspreker, voor míj, maar begint weg te lopen, rondjes te lopen, van de zenuwen. Ik achter haar aan, want ik wil zijn zachte verhaal met serieuze inhoud. “Gaten, remleidingen, wiellager, kogel, vastgeroest, enz.” “Nog geen onderhoud gedaan want ik wist niet of jullie dat nog wel willen. Punt.”

Morgenochtend gaan we verder praten met de garagehouder. Eerst laten we het binnenkomen en gaan bezig met hoe-nu-verder. We zeggen zo’n beetje in deze volgorde: “Het was een goedkope bus, we wisten van de roest en het lassen, het valt wel tegen, we willen hem niet kwijt, zullen we hem verkopen, dat kan niet in deze staat, we gaan wel op reis, huren we dan een camper of gaan we met deze, is er tijd voor alle reparaties, zullen we er even over ruziën want de spanning wordt teveel. Okay!”

De volgende dag heeft Tillie met de garagehouder een plan gemaakt. We hoeven niet alles voor de reis te laten lassen. Hij heeft twee à drie dagen nodig om de bus in orde te krijgen. We gaan ervoor. En hopelijk is er dan een grote stap qua achterstallig onderhoud genomen.

Het vertrek nadert. De rust is terug. Nu ja, dat niet. Hoe dat zo? Misschien gaan we eerder weg, zodat we wat vroeger terugkeren. En waarom, dat komt nog.