Na de nacht in het bos volgt een kopje koffie aan de rivier. En verder niets, ja 350 kilometer naar huis, plus dan nog de vaste extra kilometers wegens een stoornis in de communicatie met de tomtom. “Geeft niks, hoort erbij”, smoren we verwijten in de kiem. Onze communicatie verdient ondertussen een diploma. Net als de katjes thuis hun reisdiploma uitgereikt krijgen. Wat een fijn en dapper gezelschap. Ter illustratie een filmpje van een wandeling:

Thuis ligt er al een to-do-lijstje met heel wat kersen op de slagroom klaar. We kunnen zo al vertrekken hoor, maar we willen animatie en decoratie mee. Tillie gaat eerst ziek zijn, kunnen we dat ook afstrepen.

Tot slot: een avontuurtje onderweg..

We moesten trouwens wel terug. Hoe dat gegaan is, houden we verder toch maar stil.