Mijn baas geeft geen vrij op Koningsdag. Gelukkig maar. De dagen dat ik post rondbreng, sta ik zingend en grappenmakend op. Hyper zeg maar. Vandaag zijn mijn posttassen niet zo gevuld. En Tillie staat erop dat ze mee mag. Daarom wil ik nu eens binnen de tijd van mijn werkgever finishen. Normaal werk ik zo’n anderhalf uur buiten mijn loon, hobbymatig. Nu, met de omstandigheden mee, zou het moeten kunnen.

De dag is mooi, we beginnen vroeg. De mooiste straat uit de wijk, Til voorop:

“Leuk he Til, dit werk!”. “Hier nummertje 25, voor jou, ik fiets vast door, schiet je wel op!” Ik heb een deadline, wil een prestatie neerzetten. Dat heb ik elke postbezorgdag. Ik kan niet mindfull de bossen door, genieten van het moment. Het moet af, het moet snel. Daar geniet ik van. Competitie is evolutionairder dan seize the moment. Voor mij dan, voor Til niet, niet nu. En zo zijn we allebei blij, en 20 minuten te vroeg thuis! Als mijn werkgever nu maar niet gaat korten, ze zien alles wat ik doe, hebben een lijntje via mijn gps. We kunnen elkaar berichtjes sturen via een programmaatje. Als ik in de ochtend facebook, mijn website, mail, nieuws, weerbericht, instagram, linked inn en alles bekeken heb, check ik hoopvol Mijn Sandd. Nog voor ik de knop los heb licht onverbiddelijk op: geen berichten. Altijd. Voel ik mij een beetje afgewezen.

Het wordt tijd dat ik terug ga afwijzen. Beginnend met het weerbericht dat me een vals gevoel van controle geeft. Ook weet ik nu van de baby’s van Chantal en Johnny, toch nog een beetje samen die twee. Nu dat allemaal goed zit, kan ik de roddels misschien wat laten. Daarbij ben ik dus klaar met mijn berichtenwisseling met Sandd. Mijn afwijzingen hebben ten doel om toch een beetje meer in het moment te kunnen leven. Het leven over me heen te laten komen, te ervaren, mee bewegen. De controle eraf, wie weet gevolgd door het verminderen van het competitieve.

De rest van koningsdag? Ik heb even de kleding bekeken van de koninklijke familie, bij het roddeloverzicht op mijn mobieltje. Geïnspireerd geraakt gaan we naar de kleedjesmarkt in Deventer. Het begint om twaalf uur, er liggen drie kleedjes. Het is hier bijna net zo rustig als in het postbos. Gelukkig zijn er jurken, Lazy Louis, voor 25 euro. Die laten we links liggen, we fietsen verder naar het bouwmarkten-eiland van Deventer. En daar gebeurt het wel. Je kunt de kleedjes niet meer zien vanwege de mensenkluwen. Wat tikken we op de kop:

• abrikoosgele verf voor het camperplafond
• topmatrasje wat we op maat kunnen knippen voor het camperbed
• kledingkasten voor de camperslaapkamer (volume 30cm3)
• behang voor de camperwanden

Na vier oranje bollen gevuld met slagaderverkalking gaan we dus klussen. Kus!