Vanavond wordt het dansen. Het heet de 5 ritmes, dans je vrij, sweat your freedom, blote voeten-dans, zoiets. En het is eigenlijk niets voor mij. Als ik echt gelukkig wil worden, ga ik stijldansen. Lekker duidelijk, ieder een eigen plaats, je kijkt over elkaars schouder, geen botsingen, je wordt meegevoerd door muziek, en je weet wat je op die muziek kunt doen. (maar waar kan dat nog?). Dit is van een andere orde. Hier mag je rennen, springen, wiegen, liggen. Het is helemaal vrij. Tillie heeft het jaren gedaan.

Deze zomer waren Til en ik een weekend kamperen. Tillie was er wat fobisch voor; ze had nog geen campingnachtje zonder regen mee mogen maken. Zo gebeurde het hier ook. Maar dat was helemaal niet het onoverkomelijkste van het weekend. We deden workshops. Drie uur in een zweethut, een ademsessie waarbij je armen en benen bewegingloos werden, gongconcerten, en zo meer. De meeste workshops konden we onmogelijk volhouden. We kropen ver voor tijd uit de zweethut, renden weg in pauzes, of vielen in slaap. De lunches waren heerlijk, de gesprekken aan tafel wat verwarrend. Het bleek dat we in een reïncarnatiegolf van gebrandstapelde heksen terechtgekomen waren. Dat stond niet in de folder. Ik hoorde vaak zinnen als: “Ja, dat is ook wel te verklaren, in mijn vorige leven was ik een heks”. Hoe moest ik daar steeds op reageren? Echter, tijdens dat weekend, was er een 5 ritmes-workshop. En dat was dansen, dansen, dansen. Ongelooflijk heerlijk. Er kon niet gepraat worden.

Dus we gaan vanavond. Het is druk. Op de dansvloer wordt al lekker opgewarmd. Dat vind ik prettig, anders sta je maar zo in een kringetje te wachten. Je kunt hier vrijelijk adhd-en. De muziek is wat technisch, wat house-achtig. Het gaat ook om het samenzijn. Je mag je daaraan onttrekken, dan ga je bijvoorbeeld op de grond liggen. Maar dat vind ik sociaal gezien nog spannender. Dus wanneer er een opdracht komt als: ‘Dans met aandacht voor de buitenwereld’, lach ik vriendelijk om me heen. Er zijn niet zoveel van dit soort opdrachten. Dat vind ik fijn. De muziek blijft hetzelfde, de ritmes veranderen wel, maar het worden geen meezingers. Toch grijpt het dansen me aan het einde van de avond.

Na afloop thee en kennismaking, waarbij het heksenvocabulaire me nu vertrouwd is. Maar Til wil geen abonnementje, ze wil andere muziek. We gaan verder zoeken.