Ik kies gewoon voor Ruby, zo in de blog. Want haar echte naam hier neer zetten vind ik ook zo wat. Ruby dus, is gearriveerd. We hebben het geweten ook, en nog nu we op de bank zijn geploft. Als je aan haar vraagt hoe oud ze is, zegt ze 43, of 35 of nog … Meer lezen over 289. In de versnelling

Natuurlijk zat de week voor de plaatsing net bomvol. Geen streepje vrij. En Tille was ook nog jarig. We moesten wat af gaan zeggen. Dus we hebben Til nog een jaar 48 gehouden. Vooruit, dat vond ze voor één keer, gezien de omstandigheden, goed. Zolang haar twee feesten maar doorgingen. Zo konden we het oplossen. … Meer lezen over 288. Eerste stap

Als de werkdag op zijn eind loopt rinkelt mijn mobieltje in mijn zak. Telefoongesprekken komen in mijn leven bijna niet meer voor, maar een pleegzorgplaatsing valt niet te appen. De pleegzorg-organisatie van vier jaar geleden: ze leggen uit dat de weekendplaatsing voorlopig niet doorgaat. Het zou om één keer in de maand gaan. Maar de … Meer lezen over 287. Lachende zebra’s

Of ik nog schrijven kan, weet ik eigenlijk niet. Het werkende leven heeft me in een ferme houdgreep. Of eigenlijk is het andersom. Want als ik vrij ben verdiep ik mij in mijn werk en overweeg om up te graden naar full-time, of liever meer nog, liefst altijd. In de weekends ben ik nóg koortsig … Meer lezen over 286. Full-time