In de volle Algarve is het even zoeken. Rustige plekken over onverharde wegen leiden hier echter ook wel eens naar paradijzen voor de katten met hun gevolg.

Tegenwoordig mag je hier niet overal je camper meer neerzetten trouwens. Het is niet geheel duidelijk waar wel en niet. Op het moment dat we na twee nachten wegrijden stopt er een politie-auto in onze voortuin. Maar dan zijn we al vertrokken.

Het regent en daarom duiken we een stadje in. Ook hier is het wat mistig of we ergens de nacht door brengen kunnen, maar op een parkeerplaats staat net zo’n camperbusje als dat van ons. Daar gaan we gezellig naast, kunnen we samen de eventuele politie te woord staan. Als we slapen gaan, zien we vanachter onze gordijntjes dat het buurbusje vertrokken is. Maar in de verte staat nog een echte camper.

Deze reis kijken we een oude serie op dvd. “Lost”, wel toepasselijk en net zo spannend als ons echte leven. Al gaan we toch rustig slapen hoor, na afloop. Dan, om 01:00 uur wordt er hard op de bus geklopt, getrommeld, aan alle kanten. We snappen het al. ” Yes we’re coming! roepen we. Het bonken stopt niet. “Yes”, wij weer. “No problemo”, klinkt het buiten terwijl er hard doorgeklopt wordt. Snel schieten we een t-shirt aan. Waar zijn de paspoorten om de policia te laten zien, waar moeten we naartoe vannacht, die dingen schieten door ons hoofd als Tillie het gordijntje opzij schuift en naar buiten kijkt. Het kloppen gaat steeds maar door. Til ziet één man, geen uniform, en erg veel boosheid. Als hij Tillie ziet schreeuwt hij boos: No problemo, money for bread!!! Dat willen we geven, al is hij wel heel erg boos. Wat als hij nog meer wil als we de deur eenmaal geopend hebben? “Tomorrow!” roept Til nu. Tegen mij fluistert ze: “De bakkers zijn nu tóch dicht?! 🙄😀. Maar hij vindt die suggestie niets, en klopt nu bijna door de camper heen “Til, start de motor maar”, zeg ik. Dat vindt ze goed en is van plan achter de camper verderop te gaan staan. Maar ik wil ver weg, slapen. Til draait de sleutel, de man haalt zijn vingers van de bus en draait zich om, loopt weg. Opeens is het stil als we de nachtelijke straatjes inzoeven, op een boulevard afremmen en ons bed weer inrollen.

Nu zijn we zo, door dit alles bij elkaar, heel oostelijk, tegen China aan, uitgekomen.

Zo ver natuurlijk ook weer niet maar tegen Spanje wel. En hebben we gekozen voor een officiële camperplaats. Gezellig.