Vanmiddag rijden we onze slingerstraat uit. Zo’n 350 kilometer zegt de tomtom. Maar we stoppen al wat vlotter. Als we hemelsbreed 50 meter van onze achterdeur verwijderd zijn, rolt onze zijdeur open en Lucius eruit. Hup een vreemde tuin in, een heg onder. Een bezem met een buurtbewoner, onze reismand en heel veel lieve smeekbedes verder, zitten we weer samen in de camper. De dieren zoeken nu een mandje uit. Zen wil ik ze niet noemen, een beetje verbolgen in ieder geval. Ze houden zich goed, de kattenbak wordt onderweg zelfs gebruikt. Hier is het eindpunt:

In een andere wereld stappen we uit. Gelijk tegen een wandelpaaltje aan; of we maar volgen willen. Omhoog en omlaag, van alles te zien, alleen voor ons want wat een ruimte hier in Oberwesel. Een impressie:

Tillie, wandelend, in haar bijna jarige nopjes. Rickie Mountain berg óp zeer sterk. Het kerkhof overleefd, maar in de kerk niet iedereen weer opgestaan na zijn kruisiging. Het wordt tijd voor schnitzel, morgen verder naar Zuid-Duitsland.