213. Frans

Vanochtend zag onze voorbank er zo uit:

Til paste er nog juist bij. We zijn in de sunshine naar het zuidwesten van Denemarken gereden. We kwamen tot aan de zee, een waddenzee.

(Foto van Til)

Hier kun je ademhalen. Hier kunnen je gedachten en gevoelens alle kanten op rollen, niets wat er botst. Het landschap net zo uitgestrekt als de zee. Een kerktoren piept boven een graanveld uit. Er komt een oranje busje het zandpad af.

Aardbeien uitdelend stappen ze hun deur uit. Samen lachen we wat, kijken naar de zee. Later klinkt gitaarmuziek. Er komt nog een busje. Met een ouder paar. Het is hier godsallemachtig mooi. De dieren bewegen zich tussen de campers door, doen wat yoga, en ja, de jacht.

Als het zo altijd maar kon, als je altijd maar won, in de stralende zon. Maar! Pak iedere kans, voor een lach en een dans, in de toekomst en thans, schreef mijn ome Frans. In m’n poëzie-album. En zo is het hè.

4 gedachtes over “213. Frans

  1. En ik maar denken, na ons hartelijk welkom in Frankrijk, dat jullie met gezwinde spoed alsnog naar de Fransen waren vertrokken 😂. Maar ja, één Frans maakt nog geen Frankrijk. Zelfs niet in een poëzie-album 😁 En dat vrije leven met de camper, daar kan geen Franse gîte tegenop. Ik zie alleen maar voordelen. Al weet ik niet of ik het jachtinstinct van Scotty wakker wil laten ontwaken…

    Geliked door 1 persoon

      • Nee , we zijn weer terug in de sleur. Ook lekker 😂.

        Ik ben er nog niet uit of wij csmpermensen zijn. Zo’n megading met bubbelbad en borettifornuis, dat zal wel gaan 😃. Maar het echte werk, kamperen langs eenzame weggetjes en verlaten meertjes, ik denk niet dat mijn understomache dat aankan. Ik volg met interesse en ontzag jouw vorderingen, maar ik zou meer tijd nodig hebben. Veel meer! 😃

        Maar dat trekken , ja dat vind ik super!

        Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie