We hebben mijn neef, broer en onze garage-man gesproken. Ook hebben we datgeen geproefd wat vanochtend alweer op de grond gelekt lag, en verschillende vloeistof-maten gecontroleerd. Concluderend kunnen we zeggen dat er koelvloeistof lekt, en dat is nooit zo erg.

We zijn binnendoor gegaan. Door dorpjes waarbij de weg bijna de huiskamers van de aangelegen woningen doormidden snijdt. Soms mogen we 110, soms gaan we stapvoets. Het wordt warmt op, tot bijna 20 graden. De scenery is schitterend, ook ruiken we vrijwel geen brand meer door de ventilator, muziek schalt. Rust van binnen, en geluk.

We komen bij een dierentuin aan, met nieuw aangeschafte koelvloeistof-flacons. Villier en bois. Een druk parkeerterrein, met een bos ernaast. Dus we gaan er op uit, met ons vijfen.

Morgen zullen we de Pyreneeën in, hopelijk snel doorheen, trekken. Ik heb geen één lekker kalmeringspilletje voor mijn hoogtevrees. Misschien blijf ik op bed. Maar wie geeft er dan de tips aan Tillie? Zo van: “Zie je dat ze remmen voor ons? Ontsteek je lichten in de tunnel! Hier mag je maar négentig! Vier wielen in de bocht! Zou die vangrail de bus wel houden? etc.etc.” Ja, zeker voor Tillie, kan ik beter in bed blijven.