Na de piepende rem, is het alleen nog een verroeste versnellingsbak. Een peuleschil voor onze garage-vrienden. Til rijdt de bus terug naar huis. Ik maak schoon en sleep de spullen binnen.

Even slapen nog, koffie, dieren mee, en gas geven. “Nee, rustig aan Til! Alles is net nieuw.” Ik heb er een argument bij. Langs de garage gaat het op. Even een spannend moment, kunnen we die twee wel achterlaten, redden ze het zo zelf?

Vandaag gaat Tillie nog met haar zussen op stap. Ze hebben afgesproken op een plek op weg naar Portugal, zo’n 80 kilometer van ons huis. Dus nu sta ik in Eindhoven, en ga ik de inrichting fine-tunen, krant erbij, het is begonnen! Vanavond gaan we verder, de grens over.