122. 🌄

We lijken wel nestelende vogeltjes in het voorjaar. Onvermoeibaar wordt er van alles naar binnen gesleept en opgehangen. Eksters zijn we, hoe het glittert en schittert. Dus niet op stap. We houden de bus lekker strak en opgeruimd, een museum-bus, zoveel te zien ondertussen.

De vloer is af, een plank geïnstalleerd, gordijnroetjes worden op gehangen. Dan moet er nog een gordijn komen. En op de lagere school heb ik dat geleerd. Want dat weet ik nog goed en ook hoe het moet. Ik adviseer u wel zeker geen opdracht bij me uit te zetten. Maar ik, ik zat gewoon te hyggen, of hoe noem je dat, van handwerken wordt een mens gelykkig.

Buiten werd er ondertussen gezaagd om kozijntjes in de bus te maken:

En gelegen:

Want Janus heeft buikpijn, eet net zoveel eikels als ik chocolade en Tillie bietentaart met tofu. En die keus van Til is dus het best voor een buik.

We zijn daarom wel lekker veel bij de paarden in het prachtige bos, krijgen Tillie’s familie gezellig op bezoek en rommelen in de bus. Heerlijk aanhyggelen, toch lonkt een nieuw uitstapje, altijd!

4 gedachtes over “122. 🌄

  1. Weer een overeenkomst! Ik ben ook dol op handwerken (in de oude spelling 😂). Wol en naalden, liefst met enge punten, zijn mijn favoriet. En het vrouwtje maar gillen: afblijven!
    Het gordijn is vast prachtig geworden. Alles wat jullie beetpakken wordt immers een succes?

    Grz,
    Scotty

    Like

  2. Weer een overeenkomst! Ik ben ook dol op handwerken (in de oude spelling 😂). Wol en naalden, liefst met enge punten, zijn mijn favoriet. En het vrouwtje maar gillen: afblijven!
    Het gordijn is vast prachtig geworden. Alles wat jullie beetpakken wordt immers een succes?

    Grz,
    Scotty

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie