Het is bij de tweede en derde dag gebleven; nu heb ik de smaak te pakken en is die chagrijnigheid verdwenen. Vóór de kuur was de cappuccino de reden om mijn bed uit te komen. Vroeg, want ik had er zo’n zin in. Nu sta ik nog makkelijker op. Omdat er meer blijkt in het leven.

Mijn groente- en fruitinname breidt zich schrikbarend uit. Ja, wel vijf stukken fruit per dag bijvoorbeeld. Van de voedingsgoeroe’s en de schijf van vijf (of vier of zes these days, ik weet het niet meer) mag je twee stukken fruit per dag, of 200 gram. Want ja fruit heeft suiker, en suiker mag niet te veel. De vraag is of fruitsuiker nu het zelfde doet in je lijf als alle andere suikers. Ik zoek het even op, maar dat woud van kennis is onbegaanbaar, een wildernis. Ik probeer het eens bij meneer Katan! De wetenschapper die de meeste voedselhypes als onzin afdoet. En in wetenschap heb ik mijn vertrouwen gelegd. Voor medische zaken, spirituele dingen, horoscoopduiding, gedrag, en voeding. Ja ik moet ergens in geloven toch.

Meneer Katan zegt: “Suiker is niet verlavend”. Hij legt het als volgt uit: als iemand jouw koekje wegneemt zeg je hooguit: “hé”. Als je een alcoholist zijn drankje afneemt kan het 112 worden. Hij zegt dit terwijl hij tijdens het interview in een restaurant het volgende bestelt: kabeljauw, rauwkost, spinazie, een aardappeltje in de schil en een kop groene thee! Als je dat kan, zoiets gezonds bestellen, weet je helemaal niks van suikerverslaving! Daarbij heeft hij nooit gezien hoe het bij ons thuis toe gaat als Tillie, voor mijn eigen bestwil (en op mijn verzoek), de koekjes verstopt heeft en ik ze terug wil. Dat is nog nooit bij een simpel hé mijnerzijds gebleven. Dan gooi ik alles in de strijd. Geen 112, dat niet, dat hoeft toch ook niet voor een blauw oog.

Mijn geloof in de wetenschap, of in meneer Katan, begint hierdoor wel iets te wankelen. Verder zegt hij dat de suiker in fruit exact hetzelfde is als de suiker in een suikerklontje. Alleen kun je nooit zoveel fruit eten dat je suikerinname al te groot wordt. Nou meneer Katan, dat klopt in mijn geval dan al wéér niet.

Til en ik hebben een documentaire gezien die er anders over denkt: suiker verpakt in fruit wordt niet in vet opgeslagen, kort door de bocht. Suiker in bijvoorbeeld frisdrank wel. Waarom? Suiker verpakt in vezels en vitaminen geven hun suikers langzaam vrij in tegenstelling tot pure suiker. De langzame suikers worden dan opgebruikt door je lichaam. De snelle worden gelijk vet. De mensen aan het woord zijn Amerikaanse wetenschappers. Katan is het hier niet mee eens. Ik weet werkelijk niet hoe het zit, of wie ik geloof. Mijn buik is geen wetenschapper maar mengt zich stevig in deze discussie door terugtrekking.

Tot slot kan ik nog zeggen dat kwaaltjes nu sterker aanwezig zijn, die varen het best bij laten vieren, denk ik. Het kan ook aan de toename van zure zuivelproducten liggen, die ik in dit gezonde leven veel meer nuttig. Maar die discussie evenaart het bovenstaande welles nietes verhaal. De wetenschap gelooft niet in het schadelijke van zuivel.

En ik? Misschien kan ik naast de wetenschap nog eens wat andere lonkende paden inslaan. ik ben er oud genoeg voor, en de Happinez deze maand heeft me nu eens echt  geraakt.